Pretpark IK
"Ontelbaar vele hele kleine beestjes
houden in,aan,en op mijn lijf hun feestjes,
degene die ik net heb ingezeept
zit daar tot zijn dood mee opgescheept".
De Natuurlijke Geschiedenis
erkent gemeenlijk twee soorten van visch,
namelijk degene die opgegeten,en die nog voorhanden is.
Net als twee soorten van negers,
de heuschelijke en de schoorsteenvegers
(De Schoolmeester)
Een mier,gescheiden van de rest,
loopt maar wat rond,weet nergens van,
Maar met miljoenen bij elkaar,dan
komt ploseling de geest en maken ze een nest.
Eén hersencel is ook behoorlijk dom,
maar met miljarden in het hoofd
wordt er dan opeens in "God"geloofd!
Ontstaat er taal,en ziel en vragen als "Waar gáát het om?"
De mensengeest als mierennest
is in de evolutie op haar houdbaarheid getest.
O boreling,o boreling,
je bent een klein en schattig ding.
Diep over je wiegje heen gedoken
wordt je kirrend toegesproken.
Maar dan wordt je oud,en ziek
en heel die troetelende kliek
is dan al heel lang aan de haal.
Je ligt nu hier in de kliniek,
wachtende op eind verhaal.
De dieren hebben heel slechte manieren,
die poepen en neuken er lustig op los.
De mens saarentegen die laat dat gebeuren
uitsluitend achter zijn potdichte deuren.
Daatom:verschil moet er wezen,verschil moet er zijn.
Zij worden kadaver,wij serafijn!
Gekompromitteerd door het simpele feit van je bestaan,
dat hebben twee anderen dus voor jou gedaan.
"Erfzonde" heet dat in christelijke taal,
schuldig vanaf het begin van het verhaal.
Ik heb de evolutie een enorme loer gedraaid,
en mijn genen niet in ee vrouwmens uitgezaaid.
Wat betreft nageslacht valt bij mij voor Magere Hein dus niets te halen,
en die zal daar ongetwijfeld flink van balen!
Als de anderen dat nu ook allemaal gaan doen
is de mensengraaier rijp voor zijn pensioen!
´s Nachts liggend in bed,als de slaap niet wil komen,
ik me niet kan verliezen in fantastische dromen,
probeer ik door het tellen van schapen
toch uiteindelijk in te kunnen gaan slapen.
Maar de gedachten keren steeds weer naar de dood,
waarom,wanneer,hoe klein of hoe groot.
En waar ik die aan zou hebben verdiend,dat soort zaken,
hebben mijn verwekkers er misschien mee te maken?
Hebben zíj dit aan mij ten geschenke gegeven
onder het motto:"Dood,jawel,maar eerst dan toch leven"?
Het verstand staat er absoluut bij stil
dat men dat voor een ander mens wil!
Op de vraag: : "Maar waar is het allemaal goed voor?"
hebben de atheïsten niet meer te bieden dan een vaag gezemel.
De religieuzen op hun beurt komen met hun god,hun hel en hun hemel.
Het radikale alternatief kunnen ze niet bedenken:
het is niet verplicht bestaan aan anderen te schenken.
Daarmee doet men echt nooit enig kwaad,
en voorkomt veel leed,misére en ook haat!
"Wij hebben niets te zeggen,totaal geen kommenaar,
lopen hier maar wat rond zonder al te veel misbaar.
Het duurt allemaal maar even en dan zijn we dood.
Dus,houd de lippen stijf gesloten
met die stilte houden wij ons groot.
Er is een gegarandeerd succesvolle methode om je niet door Hein weg te laten maaien,
namelijk ervoor te zorgen je niet door het duo Bronst en Broeds tevoorschijn te laten zaaien!
Wij zwijgen en wij blijven zwijgen
omdat alles wat gezegd wordt naar een opvatting zou neigen.
En dat willen we vermijden:
voor je het weet gaat men elkaar bestrijden.
"Gezellig" en vooral ook "leuk" is ons verhaal,
Maar het liefst toch zwijgen,radikaal nonverbaal!
Nergens iets van weten,nooit hebben bestaan,
als men had mogen kiezen,wie zou daar niet voor zijn gegaan?
Geen God,geen universum,geen leed en waterlanders,
helaas,dat edele duo dat jou tevoorschijn bracht besliste anders!
"Als hij maar gelukkig wordt",dat was hun toverwoord,
een filosofische diepzinnigheid nooit eerder zo gehoord!
Nu ben je er dus,onderworpen aan de nukken van een lijf,
een wispelturig en hoogst tijdelijk verblijf.
En dan mag je weer vertrekken,
hoe dat zal gaan,daarover kan voornoemd tweetal geen opheldering vetstrekken.
"Ik weet niet wat ik spartelend met een partner doe
De vraag naar "waarom"blijft een te groot taboe.
Toch ga ik er regelmatig langdurig en vol genot mee door,
Nieuw leven verwekken,daar bestaat men toch voor?"
Tevoorschijn wippen is een deugd!
Immers:"Hoe meer zielen hoe meer vreugd!":
Bovendien is het plezier voor twee,
kortom,we doen er allemaal aan mee!
Daarna ook nog Eeuwig Leven,
wie zou dat niet gaarne door willen geven?
Een Heilg Boek heeft ons dat beloofd,
dus erg dom als je dat niet gelooft!
Door het toeval gevrijwaard van een diepzinnige aard
Denk ik bij alles:"Het loopt niet zo'n vaart".
Jazeker,het leven is kort en men takelt af,
en het is in sneltreinvaart op weg naar het graf.
Maar waarom daarover te gaan lopen treuren?
Pijn,ziekten,angsten:"Die dingen gebeuren".
Het glas is voor mij principieel halfvol
en tot het laatst toe blijf ik menen:"Ik had heel vaak heel erg veel lol".
Dus geef ik dit allemaal met graagte door:
"Kop op,kinderen,ga er ook voor!"
Dankbaarheid behoef ik niet,ik heb het graag gedaan,
dat is immers toch het leven:altijd en immer door blijven gaan?
En nooit vragen naar een "zin" of "waarom"
Dat vind ik eerlijk gezegd tamelijk dom.
Gewoon "zijn"is toch fijn,dat moet toch wel duidelijk zijn?
Vriendelijk doch dringend verzocht nu toch wel op te krassen.
Om te vergaan dood,maak mij zoet;
ik ben een lichaam zonder naam,
neem het wanneer het moet
die mij in u is voorgegaan
bezit mijn bloed.
Dood,maak mij voor de aarde goed,
waarin zij ligt:
geef ons hetzelfde soortelijk gewicht,
opdat ik ben beboet,
en met haar stof in evenwicht bij het opstaan.;
wij waren samen één gedicht,
doe het om deze waan,
doe het met ogen dicht.
De dis des levens
Aan de dis des levens
is het gerecht dat ze altijd weer serveren
linke soep met gebakken peren.
En wil je je bij de bekokstovers beklagen
dan is er geen greintje schuld bij hen aan 't dagen.
"Hoezo?Iedereen eet het toch?
Zijn er anders nog vragen"?
Ongevraagde geursporen die niet lekker ruiken.
Overal opbollende vrouwenbuiken.
Een wildplasser en een wildneuker
maken de wereld niet bepaald leuker.
Dus aan beiden een dringend verzoek:
Laat de jongeheer gewoon in de broek!
Een lichaam blind van slaap
staat in mijn armen op.
Ik voel hoe zwaar het gaat,
Dodepop.
Ik ben een eeuwigheid te laat,
waar is je harteklop?
De dikke nacht houdt ons bijeen
en houdt ons met elkaar compact.
"Om Godswil laat mij niet meer los;
mijn benen zijn geknakt".
fluister je aan mijn borst.
Het is of ik de aarde tors
En langzaam krimpt het mos
over ons standbeeld heen.
Net op tijd!
Zij wilde zich vermenigvuldigen
om zich op Moederdag te laten huldigen.
Toen ben ik razendsnel van haar gescheiden
om al dat komend leed te mijden.
Oef!Dat was echt kantje boord!
Van al die kinderen trouwens nooit meer iets gehoord.
"De Here heeft gegeven,de Here heeft genomen,
de Here kan de pest krijgen!"
"Mannen houden van hun vrouw,maar nog meer houden ze van hun paard.
Bewijs:in alle grote steden zijn er standbeelden van mannen op hun paard,
maar nooit een standbeeld van mannen op hun vrouw".
De dominee preekt van hel en verdoemenis
De atheïst bezweert mij dat dat volstrekte onzin is.
De "ietsist"heeft hele vage,onduidelijke gedachten
omtrent wat we eventueel kunnen verwachten.
En arme ik,als kiezer die zweeft,
heeft geen idee wie het bij het rechte eind heeft.
"Zoek het zelf maar uit",werd mij ooit door pa en moe meegegeven.
"Een groot avontuur,dat is het leven".
Een huiden zak vol vocht en graten
Met hier en daar wat kleine gaten
Met één waarmee het soms kan praten.
Hoewel,van diepere gedachten
valt er niet vaak veel te verwachten.
Toch is het door God geschapen en voelt zich veel meer dan de apen.
Want die hebben geen kleren aan
en dus een minderwaardig soort bestaan.
Het is zo ontzettend jammer dat men niet kan zeggen:
"Een cadeau?Wat voor cadeau?Ik hóef helemaal geen cadeau!
Weten jullie wat je met dat cadeau kan doen?
Stop het maar in een plek waar de zon nooit schijnt en laat mij met rust!"
"Wijsheid komt met de jaren",wordt er wel beweerd,.
Welnu,die mag dan nu wel haast gaan maken
want ik ben aan het eind van mijn latijn aan het geraken.
Grijs wordt ik,tandeloos en onbegeerd,maar "wijs"?
Wie weet wat men zich daarbij voor moet stellen
mag mij dat dan graag komen vertellen.
Zijn er dingen die je misschien niet zou moeten willen weten?
Zoals bijvoorbeeld:
Hoe zouden je overleden dierbaren,familie,vrienden,kennissen,
er nu,op dit moment uitzien?
En dezelfde mensenkring,maar dan in levende staat,
hoe zou het er in hun binnenkant allemaal toegaan?
Onder hun huid,binnen hun schedel?
En wat voor aanblik bieden zij in de badkamer,op het toilet,bezig met de paringdans?
En de vraag "Maar wie ben ik nou écht?"
van mikroskopisch klompje cellen via de lange transformatie tot tandeloze bejaarde,
is die vraag te beantwoorden?
En hoe is het mogelijk dat miljonen mensen wereldwijd er van overtuigd zijn dat brood
en wijn middels geheimzinnige gebaren en geprevel veranderen in het vlees en bloed
van hun Almachtige Schepper om die vervolgens in grote vroomheid te nuttigen?
Vragen,allemaal vragen.
Huilend gekomen,zwijgend gegaan,
en al die jaren tussenin zelden de mond opengedaan.
"Al dat gepraat,al dat geklets,het is toch grotendeels gezwets".
"Als het de beesten lukt zich meningloos er doorheen te slaan
dan moet ik toch ook op die manier kunnen bestaan".
"Ik heb ooit een ongevraagd cadeau gekregen,
wat moet je daarop zeggen?Dus heb ik maar gezwegen".
"Schuif nu de kist maar in de oven
en vervolgens met een laatste zucht
vervlieg ik tot een rookpluim in de lucht".
Door cohabiteren,wippen,naaien,
voortdurend nieuwe mensen zaaien.
Om daarna te gaan jammeren en klagen:
"Hoe moeten wij het wereldleed verdragen?"
Is dat gedrag niet tegen het verstand,
ook al heeft men als "verklaring" dit achter de hand:
"Mijn driften worden door God of De Natuur bestuurd,
ik ben ook alleen maar ingehuurd".
Het mannetje-vrouwtje gebeuren vinden kunstenaars heel prachtig,
Toch is het wel buitengewoon omslachtig.
Een amoebe of bacterie verdubbelt zich tot twee exemplaren
zonder dat hele gedoe van:avondje uit,vrijen en eindigend met baren.
Toch hebben zij het in de evolutie best heel goed gedaan,
er zijn meer amoeben en bacterieeën dan ooit mensen hebben bestaan.
Dus als wij weer eens moeizaam samen liggen te kezen,
bedenk dan dat het ook anders had kunnen wezen!
Radikaal nonverbaal("Alles is toch maar een verhaal")
En toch,zonder taal wordt het allemaal wel erg kaal.
Stil en ledig is de geest
waarin zelden een gedachte is geweest.
Of houdt men het allemaal privé:
"Daar val ik anderen niet lastig mee".
Alles wordt dan ingeslikt
en delen met een ander principieel vertikt.
Het grote zwijgen wordt de norm,
een soort van non-communicatievorm.
(Tenslotte in het graf gelegd,het gehele leven nauwelijks iets gezegd)
Als man en vrouw liggend tegen elkaar aan wrijven,
komen daarvan weer nieuwe lijven.
Die ook weer aan het wrijven slaan:
zo blijft de mensheid voortbestaan.
Ooit heeft de zon het opgegeven,
wij zijn dan reeds lang uitgewreven
Een koude,dode aarde zonder leven
is alles wat er rest van ons gezamenlijke streven.
Bestaan?Wen er voor zover het kan maar aan.
En als dat uiteindelijk een beetje is gelukt
dan wordt je vervolgens onverbiddelijk er weer uit weggerukt.
Dat is toch een heel onsmakelijke grap?
Ten koste van jou gemaakt door mams en pap?
Wat een vreemd gevoel voor geestigheid!
Wie leuk denkt te zullen gaan wezen is vaak overal toe bereid!
Eva met die appel,Pandora met haar doos,
Wat is er,vraagt men zich vaak af,toch met de vrouwen loos?
"Was will das Weib?",vroeg Freud zich af
Vppr Schopenhauer was ze een straf
die de Natuur aan mannen gaf.
Socrates was slechts permanent op pad
omdat hij bij zijn Xantippe thuis een heel ellendig leven had.
Vlees,vlees,vlees,heel erg veel vlees!
Bewegend vlees en denkend vlees,
lijdend vlees en stervend vlees.
Alles wat door de Evolutie uit het niets oprees.
"Pardon,hoe zit het dan met een God die dit allemaal zou hebben bedacht
en dit hele gebeuren dan tevoorschijn had gebracht?
Dus,pas op je woorden,
je weet niet wat er na je overlijden nog allemaal op je wacht!"
Waarover men niet praat
Er is zoveel waarover men niet praat,
waarvoor de mond niet opengaat.
De dood,ontlasting,dat hele onderling gedoe met eitjes en met zaad.
Dat houden wij angstvallig binnenboord
en wordt in ons duistere binnenste in de kiem gesmoord.
Nee,dan liever voetbal!Auto's!Vakanties!en in dat genre zoveel meer
hetgeen de inhoud vormt van ons gespreksverkeer.
Is het wijsheid,is het angstvalligheid
dat we tot enige diepgang absoluut niet zijn bereid?
Of is men bang dat deze Heilige Koe dan in het niet verdwijnt,
namelijk de Gezelligheid?
("Everybody happy?")
Hoewel de jaren zich aan elkander blijven rijgen
Mag ik volgaarne nog moeder de vrouw bestijgen.
Zij ligt dan wat afwezig in een damesblad te lezen
Terwijl ik uit alle macht op en in haar ben aan het kezen.
En bereik ik dan uiteindelijk luid kreunend mijn gerief
Dan zegt zij oprecht gemeend:"Schat,je bent nog heel erg vief"!
Ik trommel me dan met trots vol op de ribbenkast.
Deze jongen heeft van impotentie nog geen enkele last!
Ik hou niet van pijn,ik vind dat niet fijn.
Ik mag dus vermoeden dat dat voor jou niet veel anders zal zijn.
Als je dan vraagt:"Waarom mij dat dan toch cadeau gedaan?"
Moet ik zeggen dat ik mijn instinkt niet kon weerstaan.
Had een hele sterke drang om al dat fraais door te moeten geven
en dat mooi geschenk noemt men dan "het leven".
Die eindeloze processie van leed en verdriet,
geef het zelf ook weer door,vergeet dat vooral niet.
De binnenkant,daar is alles glibberige ingewand.
En dan de buitenzijde,waar we elkaar mee pogen te verleiden.
En dan ook nog boven in het hoofd
daar wordt bijvoorbeeld al dan niet in God geloofd.
Dat wonderlijke wezen noemt men "mens".
Of wil men deftig doen:de "homo sapiëns".
Welkom lieve kleine in dit aardse leven!
Meteen erbij gezegd,het duurt echt maar even!
Het meest fundamentele immers van dit aards bestaan
is dat het niet eindeloos blijkt door te gaan.
Ook onderweg niet alles rozengeur en maneschijn:
je bent soms eenzaam,wordt af en toe ziek,
krijgt ook te maken met allerlei soorten van pijn.
Toch menen wij je dit allemaal te mogen schenken,
hoewel sommige mensen daar heel anders over denken!
