Nergens iets van weten,nooit hebben bestaan,

als men had mogen kiezen,wie zou daar niet voor zijn gegaan?

Geen God,geen universum,geen leed en waterlanders,

helaas,dat edele duo dat jou tevoorschijn bracht besliste anders!

"Als hij maar gelukkig wordt",dat was hun toverwoord,

een filosofische diepzinnigheid nooit eerder zo gehoord!

Nu ben je er dus,onderworpen aan de nukken van een lijf,

een wispelturig en hoogst tijdelijk verblijf.

En dan mag je weer vertrekken,

hoe dat zal gaan,daarover kan voornoemd tweetal geen opheldering vetstrekken.

"Ik weet niet wat ik spartelend met een partner doe

De vraag naar "waarom"blijft een te groot taboe.

Toch ga ik er regelmatig langdurig en vol genot mee door,

Nieuw leven verwekken,daar bestaat men toch voor?"

Tevoorschijn wippen is een deugd!

Immers:"Hoe meer zielen hoe meer vreugd!":

Bovendien is het plezier voor twee,

kortom,we doen er allemaal aan mee!

Daarna ook nog Eeuwig Leven,

wie zou dat niet gaarne door willen geven?

Een Heilg Boek heeft ons dat beloofd,

dus erg dom als je dat niet gelooft!

Door het toeval gevrijwaard van een diepzinnige aard

Denk ik bij alles:"Het loopt niet zo'n vaart".

Jazeker,het leven is kort en men takelt af,

en het is in sneltreinvaart op weg naar het graf.

Maar waarom daarover te gaan lopen treuren?

Pijn,ziekten,angsten:"Die dingen gebeuren".

Het glas is voor mij principieel halfvol

en tot het laatst toe blijf ik menen:"Ik had heel vaak heel erg veel lol".

Dus geef ik dit allemaal met graagte door:

"Kop op,kinderen,ga er ook voor!"

Dankbaarheid behoef ik niet,ik heb het graag gedaan,

dat is immers toch het leven:altijd en immer door blijven gaan?

En nooit vragen naar een "zin" of "waarom"

Dat vind ik eerlijk gezegd tamelijk dom.

Gewoon "zijn"is toch fijn,dat moet toch wel duidelijk zijn?