Twee types zijn ooit op elkaar gesprongen

en hebben mij aldus tot het bestaan gedwongen.

De verklaring die mij werd gegeven:

"We hopen dat je heel lang en heel gelukkig mag gaan leven".

Dat ik er zelf niet om vroeg was totaal niet van belang.

"We hadden zo'n dwingende behoefte,zo'n hele sterke innerlijke drang".

Gelukkig werd God er niet bijgehaald,

nee het was allemaal door henzelf bepaald!

Ze verwachten dat ik het allemaal weer door zal gaan geven:

"Wat is er immers mooier dan te mogen leven?

En de dood?Die vergeten we gewoon even".