Om te vergaan dood,maak mij zoet;

ik ben een lichaam zonder naam,

neem het wanneer het moet

die mij in u is voorgegaan

bezit mijn bloed.

Dood,maak mij voor de aarde goed,

waarin zij ligt:

geef ons hetzelfde soortelijk gewicht,

opdat ik ben beboet,

en met haar stof in evenwicht bij het opstaan.;

wij waren samen één gedicht,

doe het om deze waan,

doe het met ogen dicht.

                    De dis des levens

Aan de dis des levens 

is het gerecht dat ze altijd weer serveren

linke soep met gebakken peren.

En wil je je bij de bekokstovers beklagen

dan is er geen greintje schuld bij hen aan 't dagen.

"Hoezo?Iedereen eet het toch?

Zijn er anders nog vragen"?

Ongevraagde geursporen die niet lekker ruiken.

Overal opbollende vrouwenbuiken.

Een wildplasser en een wildneuker 

maken de wereld niet bepaald leuker.

Dus aan beiden een dringend verzoek:

Laat de jongeheer gewoon in de broek!