Hoe valt het lijden te voorkomen?
Door uw begeerten in te tomen.
Door niet als konijnen op elkaar te springen
Maar uw instincten te bedwingen..
Door er het besef te laten zijn
"Wij doen dit allemaal voor Magere Hein".
Weigeren daaraan mee te werken
Zal 's werelds leed heel sterk beperken.
De gedachte aan de dood is,naar het schijnt,
als een vuiltje in het oog dat ook bij steeds maar wrijven niet verdwijnt,
Hoe gaan onze dierlijke kollega's,zonder diepere gedachten,
zonder taal,en stom,met dat gegeven om?
"Dat je er bent,en dat je er dan niet meer bent",
is dat een gevoel waar iemand ooit aan went?
En in de tijd dat men bestaat,heeft men soort van een idee waar het allemaal om gaat?
Ergens in dat langzaam slinkend vlees woont blijkbaar soortement van "ik".
die dat lijf gezelschap houdt tot aan de laatste snik.
Wat was er allemaal aan de hand?
Geen antwoorden voor ons ontoereikende verstand.
En dan moet mij van het hart:
waarom ooit dit allemaal gestart?
Leven is pijn,is afhankelijk van de grillen van een lichaam zijn.
Leven is op moeilijke plekken moeten jeuken
Leven is ongebreideld willen neuken.
